සමාජ අසාධාරණය ස්ත්‍රියකට සිදුවූ තැන ඇය වරදට පෙළඹුණ ස්ත්‍රියක් ලෙසට හංවඩු ගැසීම අපි කලක් තිස්සේම අත්විඳින කාරණාවක්. නූගත්කම, දිළිඳුකම, දෙමව්පිය ආරවුල් ආදී නොයෙකුත් කාරණා හේතුවෙන් තමන්ගේ අතිශය සුන්දර වූ ළමාවිය සිහිනයක්වී බොඳව යන දෙස බලාගෙන සුසුම් හෙලනවා විනා ඔවුන් වෙන කුමක් කරන්නද? බොහෝ කාලයක් තිස්සේ සමාජ පරිවර්තන රැසක් සිදුවෙමින් ඇවිත් අද වනවිට අපි නතරවී සිටින සමාජ ක්‍රමය තුලදී ස්ත්‍රියකට වන අසාධාරණකම් වල නම් කැපී පෙනෙන අඩුවක් නැහැ.
තමන් මේ ලෝකයට බිහිකරන දෙමව්පියන් වැරදි කරන තාක් ඒ වැරදි වල පලවිපාක විඳින්න සිද්ධ වෙන්නෙ දරුවන්ට වීම කණගාටුවට කරුණක්. කොහොම නමුත් මේ විදිහෙ අවාසනාවන්ත ඉරණමකට ගොදුරු වෙන්නේ ගැහැණු ළමයෙක් නම් ඇයගේ දෛවය බොහෝවිට අඳුරු අගාධයක් දක්වා ඇයව ගෙන යන්නේ ඇයටද නොදැනීම හොර රහසේමයි. ඒ වුනත් මඩෙහි ඉපිද මඩෙන් ගොඩට විත් ලස්සනට පිපී හිනැහෙන මානෙලක විලාසෙන් තමන්ගේ දිවිය සාර්ථක කරගන්නා දිරිය ලඳුන්ද ඔය අතරේ සිටින වගත් සඳහන් කල යුතුමයි.
කොහොම නමුත් ඔය ප්‍රශ්නය දෙස සානුකම්පිතව බලන අවස්ථා වගේම අසාධාරණ ලෙස බලන අවස්ථාද කොතෙකුත් අපට දකින්නට අහන්නට ලැබෙනවා. ඒවා අතරින් සමාජ අසාධාරණය හේතුවෙන් වරදට පෙළඹුණ ස්ත්‍රියක් දෙස අතිශය සානුකම්පිත ලෙස බැලූ බොහොම අපූරු ගීතයක් ගෙනහැර පෑ හැකියි.
තමා අහම්බෙන් දුටු රූමත් ළඳක තුලවූ ආත්මීය විලාපය, මනා ලෙස ගැලපීම තුලින් ගී පද වැල් ඔස්සේ රසික දනන් සිත් සන්තානයන් දක්වා ඒකාකාරීව සංසරණය කරන්නට ගීත රචකයා ගත් නොමඳ වෑයමක අග්‍ර ඵල නෙළීමක් ලෙස මෙම ගීතය හඳුන්වා දිය හැකිය. ඔහු වෘත්තියෙන් නීතීඥයෙක් ලෙස කටයුතු කරන අතරතුර දී, අහම්බෙන් හමුවූ රූමත් ළඳක් තම ගීතයට වස්තු බීජ කරගන්නා අතරම, ඇය තුලින් බුර බුරා නැගී ආ දෛවයේ කුරිරු ගිනිදැල් දෙස අතිශය සානුකම්පිත බැල්මක් යොමුකිරීමටද අමතක කරේ නැත.
ඔහු නමින් රංබණ්ඩා සෙනෙවිරත්න නම් වූ අතර ඔහුගේ ජීවිත අත්දැකීම් තුලින් බිහිවූ මේ අපූරු ගීතය “ළඳුනේ” ගීතයයි. නඩුවකට පෙනී සිටින්නට නුවර ගොසින් සිටි දිනයක සවස් කාළයේ, දළදා මාළිගයට ගිය මොහොතක දුටු, සුදු වතින් සැරසුණු රූමත් ළඳකගේ පාපී ජීවිතය ඔහු උකහා ගත් ආකාරය මැනවින් පිළිඹිඹු කරන්නට ඔහුට හැකිවී ඇත.
තමා උපතින්ම ලද තම රූ සපුවත් සමාජීය අසාධාරණයත් හේතුවෙන් ඇයට තම පවිත්‍රත්වය අහිමිවූ මොහොතක තම දුක් ලතැවුල් දුරු කරගන්නට දළදා හාමුදුරුවන්ගේ පිහිට පතනවා විනා කලහැකි විකල්පයක් ඈ සතු නොවීය. සමාජීය පිලිගැනීමට අනුව අභිසරුලියක් කියු පමණින්ම ඇතිවන්නාවූ ප්‍රතිචාරය කෙතරම් අමිහිර එකක්ද යන වග ඉතින් වෙනමම කියන්නට ඕනෑ නැති තරම්. එවන් සමාජීය පිලිගැන්මක් තිබුනද, ගීත රචකයා විසින් තම සිත්හි උපන් සිතුවිලි එකින් එක එකින් එක ගලපමින්, රසික සිත්තුල වන් අදහසට මඳකට නැවතීමේ සලකුණක් තබන්නට දැරූ වෑයම මනාව කැපී පෙනෙන තැන් කීපයක්ම ගීතය පුරාවට දැකගත හැකියි.
තම සිත තුලින් රචකයා දුටු ඇගේ දෛවය, ලොව හමුවේ හඬගා කියනට අමරසිරි පීරිස් තුල වන් ප්‍රතිභාපූර්ණ හඬ සමත් වී ඇත්තේ ගීතයට සර්ව සම්පූර්ණ බවක් එකතු කරමිනුයි. ඒ විතරක්ද නොව අප අතරින් නොබෝදා නැසීගිය, “සංගීත මාවතේ දිදුලන පහන් ටැඹ” බඳු පේමසිරි කේමදාසයන්ගේ සප්ත ස්වර තුලින් නැගි අපූර්වත්වයේ පහස විඳින්නට මෙම ගීතයට හැකිවීම තුලින්ද අපට ගීතයේ ඇති සංගීතාත්මක අලංකාරය වටහා ගත හැකිය.
බුදුන් සමයෙහි සිටි පීඩිතයන්ගේ ඉරණම් වල වර්තමාන පිලිඹිඹුව මනාව විදහා පෑමට සමත් මෙම අපූරු ගීතය, සකල ලෝක වාසී පීඩිත සිත් සතන් සනහාලනු පිණිස, අකලට බට මහා වරුසාවක්ම වේවා!
Filed under: අල්ප කල්පනා, ආදරය, කාලීන කල්පනා, ගීයක් දිටිමි, දිළිඳු බව, නිශා යාමය, විචාර, විරහව, සමු ගැනීම, හමුවීම්, හුදෙකලාව, ළමාවිය | 1 Comment »
හදවත සසල කරන්න හේතුවුන ආරංචියක් ගැනයි මේ සටහන තබන්නට සැරසෙන්නේ. මම හිතන්නේ හදවතේ තිබෙන සංවේදීම හැඟීම වන ආදරය වෙනුවෙන් ගැයුන ගීතයන්ට ආදරය කරන ඕනෑම අයෙකුට නම් මම කියන්න යන කාරණයෙහි ආගන්තුක බවක් නැහැ.
සොඳුරු මාවත් ඇවිද ගියතැන් සිත්හි කොනකට තද කරන්…
කල්පනා | Port of Thoughts 